فلک نگذاشت مرا دمی آسوده خاطر

همیشه تنهایم گذاشت, تنهاتر از مسافر

به من آنقدر بخشید سختی ها

که دیگر نمی هراسم از بد بختی ها

پنداشتم نگاهای تو حامل پیامی بود

لب خند تو نشانه ی کلامی بود

نگاها و لب خند تو یک طرف

پنداشتم اشارات ابروی تو سلامی بود

بهترین شعر و ترانه تقدیم تو باد
این دوبیتی عاشقانه تقدیم تو باد
شنیدم بی من زندگیت خوش میگذرد
خوشی های جاودانه تقدیم تو با د

 میان ما هنوز فاصله ها باقیست

اما نمیدانیم مقصیر اصلی کیست؟

تو مرا مقصیر میدانی و من ترا

آخر نمیدانیم دلیل آن چیست ؟

نمیدانم نگاه ترا چه معنی کنم؟

یا ز لبحند تو چه تعبیرها کنم؟

میدانم در لبخند تو رازی نهفته است

اما این راز را چگونه هویدا کنم؟ 

مرا پریشان کرده زلف سیاهت ای نگارم

در فراقت لحظه ی قرار ندارم

کاش آیی در کنارم ای نازنین

تا سرم را روی زانو هایت گذارم

کودک بودم جوان شدم

عاشق دخترک سیا چشمان شدم

قدم به قدم پیر عاشق گذاشتم

تا وارد دنیای عاشقان شدم  

بی تو خیلی تنهایم         با همه نا آشـــــنایم

چرا تنهایم گذاشتیی؟      کسی نه میشنود صدایم                                  

بیا که در فراقت بـی قرارم
به خدا لحظه ی آرام ندارم
تو که برده ی از من دل و دین را
بیا که در فراقت جان می سپارم 

مرا در جـــــهان جز تو آرزوی نیست         اندرین باب جای گفتگوی نیست

صد همچو جان من به فدایت ای یار      نگاهم جز روی تو، به سوی نیست

امشب آرزو کردم هزار بار      که باز به خوابم آیی ای یار

تا چند بوسه بگیرم از لبانت    اما نیامدی و از خواب شدم بیدار  

وقـــــــــــتیکه به من نگاه میکنی             عجب محشری در دلم برپا میکنی

با چشمان سیا و دلفریب خویش             آخر ای یار قتل ما میـــــــــــــکنی  

خنـــــــــــــــــــــــــــجر مزن بر فرق من    

فرق من از خون دل رنگین اســــــــــــــــــت

ای کاش تو هم مبتلا گردی به درد من   

تا که بینی درد هجرانت چقدر سنگین است  

نمیدانم تو کی یی، از کجایی ؟    بسیار قشنگی، دلـــــــربایی

عجب چشمان، عجب لبـــــها      هرکه هستی، آفت جان مایی  

به خدا تو جان من و جانان منی       

مبالغه نیست گر گویم ایمان منی

تو که عقل و هوش از من گرفته ی    

بدون شــــــک خدای دوران منی