فلک نگذاشت مرا دمی آسوده خاطر

همیشه تنهایم گذاشت, تنهاتر از مسافر

به من آنقدر بخشید سختی ها

که دیگر نمی هراسم از بد بختی ها

پنداشتم نگاهای تو حامل پیامی بود

لب خند تو نشانه ی کلامی بود

نگاها و لب خند تو یک طرف

پنداشتم اشارات ابروی تو سلامی بود

آمدی در دلم محشر کردی و رفتی

با یک نگاه دنیایم را زیر و زبر کردی و رفتی

آنگه که دانستی دلم با تو خو کرده

آهنگ سفر را سر کردی و رفتی

کجاه شد آن عهد, که با من بسته بودی ؟

زان همه قول و قرارت حذر کردی و رفتی

تو که گفته بودی تا ابد کنار من میمانی

چرا یکباره هوس سفر کردی و رفتی ؟

آمدی و در دلم به خود قصری بنا نمودی

اما آن قصر را ویران و مرا دربدر کردی و رفتی

وقتی پرسیدم دلیل آمدن و دوباره رفتنت را

با یک خدا حافظی, جواب را مختصر کردی و رفتی

زندگی: یعنی امیدوار بودن

زندگی: یعنی لبخند زدن

زندگی: یعنی آموختن حرفه و فن

زندگی: یعنی زحمت کشیدن

زندگی: یعنی آینده را دیدن

زندگی: یعنی تلاش کردن و دویدن

زندگی: یعنی به منذل مقصود رسیدن

زندگی: یعنی از بزرگان شنیدن

زندگی: یعنی از بدی ها بریدن

زندگی: یعــــــنی زندگی کردن

زندگی: یعنی خدا را بندگی کردن

باز آمدی تا آرامی ام را به یغما بری

صبر و قرار از این دل شیدا بری

بازهم با سرنوشتم بازی کنی

مرا به دعوت شام بی فردا بری

میدانم بازهم بر سرت نقشه فریب است

آمدی تا مرا به شهر غمها بری

آمدی تا مرا بیگانه از خویشم کنی

بار دیگر مرا به گذشته ها بری

امدی تا با صد حیله و افسونگری

مرا به جاده های مصیبت و بلا بری

مگر یکبار به تباهی کشاندنم کافی نبود؟

باز آمدی تا زمن دل و دین و دنیا بری

گر گفتم دوستت میدارم آیا گناه است؟

گر گفتم برایت جان می سپارم آیا گناه است؟

من نمیدانم اشتباه من چیست؟ تو بگو

گر گفتم بی تو لحظه ی قرار ندارم آیا گناه است؟

گر این همه گناه است پس بمن حکم اعدام بده

منتظر نباش تا به فردا، حکم را همین شام بده

جانم بستان اما با غرورم بازی نکن

با زیر پا کردن احساسات من خود را راضی نکن

گر من سکوتم، به معنای ترس و هراس نیست

آنگه که ترسم، دیگر این سر درین تن نیاز نیست

چطور از یاد برم آن شب دل انگیز را

آن چشمان جادویی ی نرگس را

تو بودی در برم و غرق سرور بودم

در کنار تو سراپا غرور بودم

وقتی تو ماه زیبا را با خود داشتم

گویا تمام دنیا را با خود داشتم

هر دو با هم افسانه می گفتیم

قصه های عاشقانه می گفتیم

تو رفتی و من خاموش شدم

با درد و غمهای همیشگی هماغوش شدم

من درین جا سراغ یار آمده ام

پی یک لحظه دیدار آمده ام

نمی دانم می بینمش یا نه

اما به امید بسیار آمده ام

گر ببینمش گویم جانم به فدایت

بیا در کنارم که به دیدار تو دل آزار آمده ام

با این همه دوری راه ای بی وفا

بحر دیدنت با یک عالم کوله بار آمد هام

مدت هاست که ترا نه دیده ام

این راه دور را لحظه شمار آمده ام

محروم مکن از دیدنت رویت مرا

که من به در تو، پی دیدار آمده ام

مرا ز خویش مران ای بی مروت

که عاشق تو ام و با دل بی قرار آمده ام

امشب در انتظار یار نشسته ام

لحظه ی قرار ندارم و بی قرار نشسته ام

به عقربه های ساعت خیره شده ام

در انتظار آمدن دلدار نشسته ام

منتظرم تا دروازه را تک تک کند

صدای پای یار تب تب کند

نمیدانم چطور استقبالش کنم

سر به قدم هایش نهاده مهمانش کنم

شب را تا سحر درد دل کنم

سرو جانم را به قربانش کنم

ای فلک امشب را به من مهلت بده

تا چند بوسه از دور لبانش کنم

دیگر شور و حال ندارد دل بشکسته من

 توان قیل و قال ندارد حنجره خسته من

آه های! چه می خواهی از من ای سرنوشت؟

ببین به آرزوهای نا تمام و به خاک نشسته من

چرا با من این گونه نا مهربانی ای سرنوشت؟

به یغما بردی همه دار و دسته من

دیگر درمن از باغ و بهار خبری نیست

در فصل بهار خشکیده نهال نو رسته من

من صیلی روزگار فراوان خورده ام

مزن تبر، به دست و پای بسته من

ای تو که مهر و محبت در وجودت است ، مهربانی را به من بیاموز.
ای تو که عاشقی و خون عشق در رگهایت جاریست ، معنای عشق را به من بیاموز.
ای تو که مرا دوست داری و دیوانه وار عاشق این قلب بی احساس منی ، احساسات عاشقانه ات را به من ابراز کن.
مرا ببخش اگر مثل تو عاشق نیستم ، مرا ببخش اگر مثل تو اینهمه با احساس و مهربان نیستم.
اگر تو دریایی ، من یک کویر خشک و بی جانم ، اگر تو بهاری ، من همان خزان سرد و بی روحم.
ای تو که خودت همان عشقی ، و وجودت سرشار از احساسات عاشقانه است به من بیاموز چگونه ابراز عاشقی کنم.
مرا ببخش اگر شبها مثل تو با چشمان خیس به خواب نمیروم.
مرا ببخش اگر مثل تو غروبها دلتنگت نیستم.
اما بدان من هم یک عاشقم ، بدان که کمتر از تو وبیشتر از هر کسی دوستت دارم.
آری من هم یک عاشقم ، عاشقی کم احساس تر از تو ، و با احساس تر از عشق.
ای تو که خودت معنای محبتی ، به من محبت برسان تا شاید با محبتهای تو ، قلب من نیز جان بگیرد و به تو عشق بورزد.
اگر تو یک شعر تازه ای ، من یک داستان غم انگیزم.
اگر تو  یک شاعر پرآوازه ای ، من یک نویسنده خسته ام.
ای تو که خودت بهترین معلم عشق در دنیایی ، به منی که از عشق هیچ نمی دانم معنای عشق را بیاموز.
بیاموز که چگونه با تو باشم و چگونه در این طوفان دریا قایق نجات تو باشم.
آری اگر تو  مرا دوست داری ، من کمتر از تو ، کمتر از خدا ، و بیشتر از هر کسی دوستت دارم

با آمدنت فضای کلبه ام عطرآگین شده

این دل به زندگی دوباره خوشبین شده

دیگر خبری از غم و غصه ی نیست

هرلحظه ی زندگی, با تو شیرین شده

بهترین شعر و ترانه تقدیم تو باد
این دوبیتی عاشقانه تقدیم تو باد
شنیدم بی من زندگیت خوش میگذرد
خوشی های جاودانه تقدیم تو با د

درین روزها دل من بسیار گرفته است
بار سنگینی غمها روی شانه هایم نشسته است
یک حنجره آواز برای فریاد کشیدن دردهایم
اما چه کنم که صدا در گلویم شکسته است
می خواهم فریاد زنم از دست جور روز گار
اما چه کنم که حنجره ام خیلی خسته است
دیگر زندگی برایم بی مفهوم شده
همه دار و نه دارم ازهم گسسته است
دیگر خسته شده ام ازین زندان, بنام زندگی
می خواهم پرواز کنم اما پرو بالم بسته است