نمیدانم نگاه ترا چه معنی کنم؟

یا ز لبحند تو چه تعبیرها کنم؟

میدانم در لبخند تو رازی نهفته است

اما این راز را چگونه هویدا کنم؟ 

عشق مثل میس کال میمونه ، وقتی میخوای بگیریش وامیسته

اما دوستی مثل پیامکه چون میاد تو اینباکست تا وقتی که خودت پاکش کنی

خیال کردم که تو با وفایی

با درد و غم عشق آشنایی

پنداشتم که تو بر خلاف دیگران

مظهر عشق و صفایی

دل غم دیده را دادم به دستت

خیال کردم مؤنس دل مایی

 آیا یادت است که به من میگفتی؟

جز تو ندارم سرو و سودایی

صد افسوس که خیال خام کرده بودم

ندانستم که تو هم مطلب آشناییْ

یک قلب کوچک دارم که درونش یک دنیا عشق است.
همین قلب کوچک یک عالمه دوستت دارد.
یک قلب دارم که درونش تنها تویی و جز تو هیچکس دیگر در آن جایی ندارد.
اگر اینک این قلب می تپد به عشق بودن تو است .
بی تو قلبی نیست در سینه ام برای تپیدن و جایی نیست در این دنیا برای نفس کشیدن .
یک قلب کوچک دارم که تنها برای تو است ، به خدا از تمام دار دنیا تنها همین را دارم.
همین قلبی که در اعماق آن صداقت و یکرنگی است ، روی دیواره های سرخ رنگ آن تنها نام مقدس تو حک شده است .
می تپد برای تو ، شکسته است بدون تو ، دلتنگ است از دوری تو ، خوشبخت است در کنار تو ، تنهای تنهاست به عشق تو.
صدای قلبم را بشنو ، صدایی که از اعماقش میتوانی نام مقدست را بشنوی.
هر تپش از این قلب عاشقم ، تنها به امید بودن تو در قلبم است .
این قلب را نا امید نکن که تنها امیدش تویی .
این قلب را نشکن که تنها عشقش تویی .
این قلب را بیشتر از این در حسرتت نگذار که تنها بهانه برای بودنش حضور تو درون آن است.
بیا با گرمای عشقت به این قلب سردم جان بده .
آن را نشکن به خدا خیلی بی طاقت است .
هیچگاه از این قلب بیرون نرو به خدا بدجور دیوانه تو است .
همین قلب کوچک ، همین قلبی که اینک درون آن هستی تنها با تو می تواند عاشقترین باشد .
یک قلب کوچک اما بزرگ به اندازه کلام مقدس عشق دارم که درونش یک دنیا احساسات عاشقانه برای تو است با آن مدارا کن ، آن را برای همیشه دوست داشته باش ، قدرش بدان ، با آن یکرنگ باش و با صداقت دوستش داشته باش .
اینبار تو را در این قلب اسیر نکردم ، تا هر زمان که خسته شدی از آنجا بروی.
اما هیچگاه خسته نخواهی شد ، زیرا با خون عشق که در قلبم جاریست و با هوای دوست داشتن که درونش است تو را برای همیشه عاشق خویش نگه خواهم داشت

فقط یک بار بگو که مرا دوست داری.
بگو که دلم عاشقتر از پیش شود ، بگو که بی صبرانه منتظر شنیدنم.
فقط یک بار از ته دل بگو که با من می مانی ، بگو که این دل آرام شود.
حالا که مرا اسیر خودت کردی مرا از زندان قلبت رها نکن .
من این زندان را دوست دارم ، این اسارت را دوست دارم ، من تو را خیلی دوست دارم.
فقط یک بار ، با تمام احساسات درونی ات بگو که به انتظار آمدنم می مانی .
من می آیم …
روزی می آیم و تو را با خود به سرزمین عشاق میبرم .
روزی می آیم و با هم به سرزمین عشق و محبت خواهیم رفت .
فقط یک بار بگو که عاشق قلب بی طاقت من هستی .
بگو که امیدوارانه و عاشقانه این لحظه های نفسگیر زندگی ام را بگذارنم.
 فقط یک بار بگو که مرا دوست داری ،
بگو که این دل درونش نقشه خوشبختی را برایت ترسیم کند!
من می آیم ….
روزی می آیم و دستانت را میگیرم و با هم به سوی سرزمین خوشبختی سفر خواهیم کرد .
تنها یک بار ، از ته دل ، صادقانه بگو که دوستم داری .
به هوای تو نفس میکشم ، به عشق تو زنده ام و با تو عاشقترینم.
فقط یک بار به هوای این دلشکسته نفس بکش تا یک عمر به هوای تو زندگی کنم .
فقط یک بار ، برای اولین و آخرین بار برای من باش تا من نیز برای آخرین بار به عشق تو زندگی کنم.
فقط یک بار عاشق من باش ، تا من نیز تا ابد مجنون تو باشم .
تنها یک بار بگو که مرا دوست میداری ، تا من نیز روزی صدها بار عشقم را به تو ثابت کنم .
من می آیم ، منتظر آمدنم باش ای بهترینم

ای نازنینم همدم این دل تنهایم باش ، محرم رازهایم باش.
تنها امید و بهانه برای زنده بودنم باش ، در تنهایی هایم تو بیا و در رویاهایم باش.
همسفر جاده های خالی و پر از دردم باش ، شریک غم ها و شادی هایم باش.
ای نازنینم عاشق سینه چاکم باش ، یک لیلی ، یک عاشق برای من مجنون خسته و دل شکسته باش .
مهتاب شبهای تیره و تارم باش ، تنها ستاره روشن آسمان دلتنگی هایم باش.
ای نازنینم تنهای تنها برای من باش ، این قلب شکسته ام برای توست ، همیشه و همیشه در کنار آن باش .
دوای دل پر از درد من باش ، گر نبودم در این دنیا روزی ، باز هم به یاد من باش .
ای نازنینم تو تنها عشق و یار منی ، پس با من بمان ، عاشق بمان و برای همیشه در این قلب دیوانه ام باش

تو که میدانستی با چه اشتیاقی…خودم را قسمت میکنم

پس چرا …زودتر از تکه تکه شدنم…جوابم نکردی…برای

خداحافظی …خیلی دیر بود…خیلی دیر

درین روز سرد و بارانی

درین فضای خاموش و آرامی

من تنها و سرگردان میگردم

برای دیدن تو ماه تابان میگردم

با دل پر غصه و اندوه

با خود دارم گفتگو

به یاد تو زمزمه ها میکنم

این دل شیدا را تسلی میکنم

اما تو کی دانی حال من

کی میشنوی قیل و قال من

من در عشق تو به سکوت محکوم شدم

به ناحق رسوا در بین مردم شدم

زیبایی مثل گلی، اما هنوز غنچه ای! گلی که شبنمش همان اشکهایت است، برگهایش همان دستان گرمت است، ساقه اش همان پاهای پرتوانت است ،ریشه اش همان قلب مهربانت است، غنچه اش همان چهره زیبایت است.
تو مثل گل پژمرده نمی شوی و همیشه همان گلی که بودی باقی می مانی.
عطر و بویت مرا دیوانه می کند و عاشق.
در بین تمام گلها خوش بوترین و زیباترین گل تویی ،زیبایی تو را ندارد هیچ کسی.
غنچه ای هستی که با روییدنت در باغچه قلبم، قلبم را پر از مهر و محبتت کرده ای.
با بودن تو باغچه دلم تبدیل به بهشتی می شود که آن بهشت به زیبایی و سرخی تو می نازد.
بقیه گلها با دیدن تو و به خاطر زیبایی ات از شرمندگی پرپر می شوند.
تو با اینکه غنچه ای ، اما پر از عطر و بویی.
با روییدنت بهارعشق را با قلب سوخته من آشنا کردی  و قلب مرا سبز و عاشق کردی.
با روییدنت بوی بهار را با حیاط قلبم آشنا ساختی و نوید آمدن بهارعشق و دوستی را به من دادی.
با مهر و محبتم تو را که تنها غنچه باغچه قلبم هستی سیراب میکنم  و در برابر طوفان بی محبتی و بی مهری از تو محافظت می کنم و سالها و روزها به انتظارت می نشینم تا تبدیل به گلی شوی که قلبم را پر از عطر و بوی محبت و عشق خودت کنی

مشو مغرور حسن زیبای خویش

مرنجان دلی را با حرف های خویش

مکن بر ما ستم که دنیا دو روز است

فکری بکن به حال عقبی ی خویش

گر امروز منم درویش نبین امروز را

کمی بی اندیش برای فردای خویش

چی میشود که بیایی یکبار در کنار من

تا بگویم برایت زین دل پر سودای خویش

ای کاش ندیده بودم به چهره افسونگر تو

اما چه کنم با چشمان بی پروای خویش

بسیار کوشیدم تا برهانم خویش را از دام تو

مگر فهمانده نمیتوانم این دل شیدای خویش

مرا به چه روز سیا گرفتار کرده ی

که نا امیدم از امروز و فردای خویش

همیشه از همان  ابتدای آشناییمان در هراس چنین روزی بودم  و کابوس خداحافظی

را میدیدم اکنون شد آنچه نباید میشد

خداحافظ دلیل بودنم خداحافظ . . .

فکر میکردم آنقدر از نگاهم بیزار شده ای که دور دور رفته ای…

اما دور شده بودی تا پا به پا شدنت را نبینم…و اشکهای

خداحافظی را !!

ای نگار عشوه گر و مست من

از پاه افتاده ام بگیر دست من

بگیر دست منی ناتوان را

تسلی بده این دل بی زبان را

دلم به پرنده ی بی زبان می ماند

به پرنده ی شکسته بال می ماند

ای صیاد دل من کمی مهربان باش

با این پرنده ی بی زبان دمی هم زبان باش

مدت هاست که دلم بدام تو اسیر است

آری" سرنوشت من بی تدبیر است

چی میشود گر از قید غم آزادش کنی؟

این پرنده ی دل شکسته را شادش کنی

گرما در این جا تنها نشسته ایم

به تما شای مخلوق خدا نشسته ایم

گر همه ما را دیوانه گویند عیبی نیست

دیوانه در کارش هوشیار است به جا نشسته ایم

از این جا میشود همه جا را دید و همه چیز را شنید

ما در این جا به تما شای اوضاع نشسته ایم

در گوشه ی انتحار و در گوشه ی گرسنگی

ما در این قلعه بلند دست به دعا نشسته ایم

اوضاع خیلی وخیم است ومردم همه پریشان

ما در این جا در دامن اندوه بی انتها نشسته ایم

ز دست ما چیزی ساخته نیست جز قلم زدن

منتظر معجزه ی خدا نشسته ایم